sam’s sterren aan de hemel
*
sam’s sterren aan de hemel *
Elke dag weer geniet ik van het uitlaten van mijn trouwe viervoeters. Samen wandelen, spelen en ontdekken maakt mijn werk bijzonder en waardevol.
Maar helaas is er ook een minder leuke kant aan mijn werk: soms moet ik afscheid nemen van één van mijn dierbare maatjes.
Op deze pagina wil ik graag de trouwe vriendjes die ik door de jaren heen verlies, herinneren en eren.
Ze hebben een speciaal plekje in mijn hart en zullen altijd deel blijven uitmaken van de “ Sam Laat de Hond Uit” familie.
Vlak voordat ik op vakantie ging, bereikte me het verdrietige nieuws dat Lewis was overleden aan een virus dat helaas meerdere Shar Pei treft en vaak dodelijk is. Hij werd slechts vijf jaar oud.
Lewis was een echte individualist, met zijn eigen ideeën over hoe hij zijn dagen wilde doorbrengen. Hij genoot van zijn eigen ruimte en vond het stiekem wel gezellig om af en toe met andere honden te kletsen, zolang ze niet te groot waren. Zijn unieke karakter en vastberadenheid om zijn eigen baas te zijn, hebben me veel geleerd over het respecteren van de eigenheid van elk dier.
Elke wandeling met Lewis was een avontuur op zich. Ondanks zijn eigenzinnigheid, wist hij altijd een glimlach op mijn gezicht te toveren. Ik zal de herinneringen aan onze tijd samen koesteren en hem missen tijdens mijn dagelijkse wandelingen. Lewis, je bent voor altijd in mijn hart. 💛🐾
Lewis
Sommige honden laten een blijvende indruk achter. Dushi was er zo een. Groot van stuk, met een nog groter hart – een prachtige mix van Berner Sennen en Cane Corso, net als haar onafscheidelijke huisgenoot Reus. Ze had een zachte blik en een rustige energie. Niet alle honden hoefden haar aandacht, maar voor Reus had ze alle geduld van de wereld. En voor mensen? Die kregen haar hart zomaar cadeau.
Helaas moesten we veel te vroeg afscheid van haar nemen. Dushi kreeg plotseling hartproblemen, en het ging allemaal veel te snel. Het was verdrietig, stil. Want zo'n hond laat een leegte achter. Ze was een schat. Een echte grote zus.
Toch draait de wereld zachtjes door, ook voor Reus. Hij heeft inmiddels weer een nieuw zusje aan zijn zijde. .
Wie weet waait Dushi’s geest nog zachtjes mee, als een fluistering bij elke wandeling.
Lieve Dushi, dankjewel voor wie je was. We dragen je mee, elke dag een beetje. 💛🐾
Dushi
Cobus is er niet meer. 13 jaar is hij geworden. En ook al heb ik hem niet heel lang gekend, hij heeft indruk gemaakt – zoals alleen Cobus dat kon.
Ik liet hem uit samen met zijn gracieuze windhondenzusjes. Twee slanke schaduwen… en dan Cobus. Kort van poot, maar groots in aanwezigheid. Waar zij sierlijk zweefden, hupte hij dapper mee – met zijn trouwe tred en opgewekte blik. Altijd erbij, op zijn eigen manier.
Maar het allermeest herinner ik me zijn ontvangst. Cobus wás het ontvangstcomité. Bij binnenkomst stond hij al klaar – staart zwaaiend, oren flapperend, ogen vol glans. Alsof je z’n beste vriend was. En eerlijk? Dat voelde ook zo.
Dag lieve Cobus. Je was kort van stuk maar je laat een groot gemis achter.💛🐾
Cobus
Dag lieve Joep met je olijke kop, je bent er niet meer. 14 jaar is hij geworden – een prachtige leeftijd voor een lieve, zachtaardige labradoodle. Hij was de broer van Beer, en samen gingen ze vaak mee op pad.
Ik heb Joep niet heel lang mogen uitlaten, maar ook in korte tijd kun je geraakt worden door een hond. Hij had zo’n zachte aanwezigheid, altijd vriendelijk, altijd blij als je binnenkwam. Een rustige ziel met een warm hart.
Nu is het stil zonder hem. Maar de herinnering aan zijn vriendelijke blik en trouwe tred blijft.
Dag Joep. Het was een eer om met je te wandelen. 🐾🤍
Joep